کد مطلب:35700 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اعتقادات

هدف از آفرينش جهان و بالاخص انسان چيست؟

هيچ فردي، هر چه هم با نظر سطحي به جهان آفرينش بنگرد، نميتواند باور كند كه جهان هستي بي هدف آفريده شده است، و آفريدگار بزرگ، جهان آفرينش را بدون داشتن هدف و غرضي به وجود آورده است؛ زيرا خداوند جهان، آفريدگاري «حكيم» است، و شخص حكيم هرگز كار لغو و عبث انجام نميدهد. ناگفته پيداست اينكه ميگوييم خداوند جهان از آفريدن اين موجودات هدفي دارد، منظور اين نيست كه نيازي به آن هدف دارد، و از اين طريق ميخواهد نياز خود را برطرف كند؛ زيرا خداوند همان طور كه حكيم است «غني» و بي نياز علي الاطلاق نيز هست و فقر و احتياج به ذات او راه ندارد و فاقد كمالي نيست كه بخواهد با افريدن موجودي آن را فراهم سازد.
بلكه مقصود اين است كه آفريدگار، اين جهان را عبث و بي فايده نيافريده است، و فايده خلقت به خود آفريده شده بازگشت مينمايد، و غرض از خلقت اين است كه هر موجودي و بالأخص جانداران و انسان به كمال شايسته خود، از جنبههاي علمي و عملي، برسد.
از اين گذشته، نظم و پيوستگي جهان خلقت، و هماهنگي همه موجودات با يكديگر، حاكي از يك هدف مشخص و معيني در اصل آفرينش است، و تا آنجا كه علم و دانش بشر از آن پرده برداشته است، معلوم و مسلم شده كه بسياري از موجودات (اگر نگوييم همه موجودات) براي پديد آمدن «حيات» در روي زمين و يا استقرار خصوصي نوع انسان بر روي آن، آفريده شدهاند. گويا گردش ماه و مهر، ريزش برف و باران، شكوفا شدن درختان، سرسبز گرديدن كشتزارها، جزر و مد آبهاي درياها و اقيانوسها، وزيدن بادها و بالأخره تحقق صدها عوامل ديگر در منظومه ما، براي انسان و تكامل اوست و اين مطلب، در صورتي روشنتر ميشود كه وحدت و اتصال و پيوستگي همه موجودات جهان را مورد بررسي قرار دهيم و بدانيم كه تحقق حيات در روي زمين، در گرو وجود هزاران شرايط و عواملي است كه نظام كنوني جهان آن را در بردارد، و اگر كوچكترين لطمه و خللي به يكي از اين شرايط وارد آيد، يا نظام ديگري جايگزين آن گردد، حيات و زندگي در كره خاك محال و ممتنع ميشود.
از اين بيان استفاده ميشود كه هدف از آفرينش اين است كه هر موجودي، و بالأخص موجود جاندار و خصوصا انسان، به كمال شايسته خود برسد.

---

: آية الله جعفر سبحاني
رسالت جهاني پيامبران و برهان رسالت